chapter one.

-Jessie! Jessie czy możesz w końcu zdjąć słuchawki? Zarezerwowałam Ci bilet. Wylatujesz jutro. - krzyczała mama wchodząc do pokoju.
Tak, tak, tak! Moje marzenie właśnie się spełnia! Rzuciłam się mamie na szyję, dziękując. Dopiero wieczorem zobaczyłam kopertę ze "starterem". Wystarczy na wynajęcie pokoju oraz podstawowe wydatki.
Tak w ogóle jestem Jessie Jaśkiewicz. Jestem Polką, ale mama, niepoprawny widz amerykańskich seriali, postanowiła dać mi na imię jak jej ulubiona bohaterka. Cóż, nawet nie wiem, z jakiego to serialu. Whatever. Angielskiego uczę się 10 lat, mam opanowany naprawdę zaawansowany poziom. Właśnie zdałam maturę, wszystkie przedmioty ponad 90%, angielski 100% oczywiście. Jutro wielki dzień. Czeka na mnie Londyn, czyli poznawanie kultury, ludzi, zwiedzanie.. Ahh tak.. I praca w Starbucksie. Nie zamierzam tam nic zarabiać "ponad normę". Chce przeżyć tam wakacje, jeżeli mi się spodoba, zrobić pełen rok przerwy między liceum a studiami. Czyli opowiedziałam wam swoje cele wyjazdu. No może prawie wszystkie, nie wspomniałam o najważniejszym, ale będzie się śmiać z takiej 19-latki. No cóż, sami nie wiecie jak życie zaskakuje...
Otóż... Odkąd pamiętam słuchałam rocka i byłam taką buntowniczką. Przynajmniej starałam się nią być. No bo w końcu jak się buntować, jak rodzice na wszystko pozwalają? Stać się czerwonowłosą też pozwolili. Tata i ja to nierozłączny duet na Woodstock czy do Jarocina. Z tego powodu, gdy laseczki z klasy piszczały pokazując na tapetach komórek pięciu chłopaków, podeszłam do tego z rezerwą. Nie trzeba było się ich pytać, bo wśród ckliwych rozmówek, co chwila padało "One Direction". I tu się zaczęło...


I tak o to mamy rozdział 1. Krótki, ale muszę się zwijać, a chciałam coś dodać... Mam nadzieję, że się wam spodoba. Miło by było, gdybym zobaczyła jakieś komentarze :3 Na razie uciekam, pozdrawiam kochaną Alę :* Możecie mnie follnąć na @LenaXXX1 : )